ThailandDoen in Thailand: 24 uur naar Kanchanaburi

Het is laat in de middag als we vanuit ons hotel in Bangkok aankomen bij onze verblijfplaats in Kanchanaburi: Pong Phen Guesthouse. Een intiem, betaalbaar en pittoresk bungalowparkje aan de oever van de Kwai. Met zwembad! We hebben geen moment te verliezen, want het wordt al bijna donker en we zijn hier zo kort dat we nu per se de Bridge on the River Kwai moeten afvinken. Je kunt hier een brommertje met tweepersoons zijspan aanhouden, maar wij besluiten te lopen. De weg is rustig, maar na twintig minuten komen we in bedrijvigheid terecht. Hier moet het zijn.

Kanchanaburi toeristentrekpleister

Het is druk, maar minder druk dan verwacht. We slagen er zelfs in foto’s te maken waar niet nog tig toeristen op staan. Want Kanchanaburi is dankzij de beroemde brug een toeristentrekpleister. Aan het begin van de brug zit een stokoud vrouwtje met plastic zakken vol rivierslangetjes en langs het spoor maken drie jonge meisjes muziek.

Je kunt de brug helemaal op en neer lopen. Dat is prima te doen, al ontbreken aan het einde relingen wat geen aanrader is voor mensen met hoogtevrees.

Trein in Kanchanaburi

Net als we aanstalten willen maken om weer richting bungalow te gaan, horen we een lange toeter. We vallen met onze neuzen in de boter: er komt een trein aan. Vol verwachting klopt ons hart, maar ondanks dat ik dit niet had willen missen, valt het een beetje tegen. De trein komt met een slakkengangetje aangetuft. Niet zonder reden overigens: de toeristen gaan in plaats van aan de kant juist midden op het spoor staan om de mooiste plaatjes te schieten. De trein zelf is ook afgeladen met toeristen. Maar toch: het geeft ons bezoekje wel net dat beetje extra.

Culinair pareltje in Kanchanaburi

Eerlijk is eerlijk: ons guesthouse zelf is erg mooi, maar over de straat wil ik niet naar huis schrijven. Het is een soort Thaise Lloret de Mar, inclusief dronken Engelsen, sportbarren met oorverdovende muziek en reclameborden met teksten als ‘Get druk for 10 baht’. Toch weten we wonder boven wonder een leuk restaurantje te vinden. Twee vrouwen - wij bombarderen ze tot moeder en dochter, maar we hebben geen feiten gecheckt - weten hier een gemoedelijke, vriendelijke sfeer te creëren.

Restaurant Crua Sea Rung Rueng is voor de helft overdekt en voor de helft buiten. De kaart is heel uitgebreid en er hangt een gunstig prijskaartje aan. De vriendelijke bediening bedient op z’n Thais: vriendelijk, rap en... zonder af te ruimen. Bij elk nieuw drankje zien we onze verzameling bierflesjes tot op gênant niveau toenemen. En ook natafelen doe je hier - en op heel veel andere plekken in Thailand - nog uren met je lege bord nog voor je neus. Een mooi aandenken aan een verrukkelijke maaltijd.

Dagtrip Kanchanaburi: Erawan watervallen

Vanaf het busstation in Kanchanaburi vertrekt elke dag vanaf 08:00 uur een bus naar de Erawan watervallen. Het enige wat je hoeft te doen, is daar zo rond half acht, kwart voor acht aan te komen en de man die ‘Erawan’ roept te volgen. Een buskaartje kost 50 baht (1 euro 35) en ik adviseer een beetje op tijd te komen. Want je bent niet de enige. Wij hadden het laatste bankje, iedereen die daarna kwam werd voorin naast de chauffeur opgestapeld. Het bankje was wel honderd keer beter, maar ook niet comfortabel. We moesten er overdwars inschuiven en onze benen in het gangpad leggen. De conducteur is een man verkleed als vrouw en staat de hele weg - ruim twee uur! - in de deuropening gevaarlijk te doen.

Erawan: waterval van zeven verdiepingen

Toegegeven: je bent hier niet alleen. Mensen komen van heinde en verre om dit paradijsje op aarde te bezoeken. En ook de locals nemen kleedje en picknickmand mee voor een dagje verkoeling bij de Erawan watervallen. De eerste twee verdiepingen zijn het drukst, maar tussen verdieping twee en drie moet je al je eten inleveren en borg betalen voor je waterflesje (wat ik toejuich, want zwerfafval is me altijd een doorn in het oog). Hier hebben de locals niets meer te zoeken.

Natuurschoon met een gratis spa-behandeling

Kleine tip: verwissel hier je slippers voor gympen of wandelschoenen, want per verdieping wordt de klim iets lastiger. Maar ook iets mooier!  De route naar de zevende verdieping is ongeveer anderhalve kilometer. Tot en met verdieping vijf is het prima te doen, daarna is het iets meer werken en haal je sowieso natte voeten. Elke verdieping is uniek. En elke verdieping doet me aan het subtropisch zwemparadijs van Center Parcs denken. In positieve zin: wat knap nagebootst van meneer Parcs! De geluiden van de waterval en spelende kinderen, het ideaalplaatje dat wel kunstmatig lijkt aangelegd en de tropische temperatuur doen het ‘m.  

Op één van de verdiepingen ziet de poel er wel heel aanlokkelijk uit. Ik ga zwemmen! Maar ik sta nog geen vijf seconden in het water of schrik me een hoedje van iets bij mijn enkel. Ik klauter oncharmant het plateau weer op en kijk verrast naar twee vrouwen die naast me zitten. Hun benen bungelen in het water. Hap, hap hap, zie ik bij hun voeten. Ze hebben een gratis spa-behandeling met van die knabbelvisjes van Dr. Fish!

De 24 uur in Kanchanaburi zijn voorbij gevlogen, maar we hebben eruit gehaald wat erin zat.