PortugalEen rondje golf met professional George Coetzee

Vriendelijke professional 

“Hoe gaan die met jou?” George Coetzee schiet in de lach als ik hem op de eerste tee tijdens de Pro Am van de Portugal Masters in het Afrikaans begroet. Mijn ingestudeerde ideetje om zowel voor hem, maar misschien nog meer voor ons de spanning te doorbreken, lijkt te werken. Vriendelijk begroet hij de rest van de aanwezigen en samen met mijn Pro Am-teamgenoten wachten we op de teebox van de Dom Pedro Victoria Golfclub op wat komen gaat. 

Het rondje golf begint 

Dat is de starter die uiteindelijk om 12.10 uur de 31-jarige Zuid-Afrikaanse topgolfer aankondigt. Met een haast achteloos 'tikkie' ramt hij vervolgens de bal zo’n 300 meter verder midden op de glooiende, lager gelegen fairway. Het publiek applaudisseert en de toon is gezet. Dan is het de beurt aan ons, de amateurs. Overigens niet van de pro-tees, want dat is qua lengte ondoenlijk. Dus begeven we ons naar de zo’n twintig meter verder gelegen gele tees, terwijl de starter mij als eerste van de drie inmiddels heeft aangekondigd. 

Afslaan als amateur 

De tee verdwijnt moeiteloos de grond in, de bal blijft er gelukkig op liggen, ik maak m’n pre-shot routine als altijd en raak de bal prima. Fairway! Phew. Mijn flightgenoten hebben aanzienlijk meer last van de zenuwen. De een slaat z’n bal rechts de rough in en de ander raakt bij het adresseren de bal die van de tee afhuppelt, maar zet tegelijkertijd toch z’n swing in en slaat het balletje pardoes vanaf de grond een tiental meters verderop de narigheid in. Het ontlokt Coetzee een bulderende lach, terwijl hij direct met z’n caddie Jady richting z’n bal loopt.

We zijn allemaal knettergek...

Tour Scramble heet ons rondje golf

We spelen Tour Scramble. Dat betekent dat we de beste afslag mogen kiezen, vanaf daar allemaal verder spelen met de eigen bal. De pro speelt uiteraard altijd zijn eigen bal elke slag en in de regel zul je meestal voor zijn bal kiezen na de afslag. Maar het kan voorkomen dat hij in de rough heeft geslagen en wij op de fairway een goede drive hebben liggen. Dan speel je als amateur uiteraard daar vandaan. Parren zijn prima, maar birdies tellen en we realiseren ons dat we met onze driekwart handicapverrekening en een best ball-positie na iedere afslag kansen hebben.

Focus op 18 holes

Het is schitterend weer, we lopen rustig door, spelen ons spel en zijn blij met elke birdie. Coetzee kletst je niet de oren van het hoofd, maar als je hem wat vraagt geeft hij geduldig antwoord. Hij is inmiddels gek van mijn shottracer-app waarmee ik van zijn slagen opnames heb gemaakt. Hij kijkt ze gretig terug. Als we lopen oefent hij voorturend z’n schouderdraai, heupinzet of grip; is op en rond de green bezig met chippen en putten en focust zich 18 holes lang op de dagen die komen gaan.

Genieten van de professional

Na een paar holes is de spanning er bij ons gelukkig wel af en kunnen we meer en meer genieten van het solide spel van ‘onze’ pro. Zijn drives zijn steevast rond de 300 meter, de ijzers lopen ook prima en gedurende achttien holes hebben we hem op hoogstens drie à vier ‘mis’slagen kunnen betrappen. Hoe mooi is het dan om er bij te staan als hij op hole 5 - een par 5 van 529 meter - na zijn drive van dik 300 meter een ijzer pakt om de 220 meter naar de green, die overigens achter water ligt, schijnbaar moeiteloos te overbruggen. Kans voor eagle en een zekere birdie volgt.

Twaalf birdies op de turn

Inmiddels zijn we op de turn beland en hebben we zo’n kleine twaalf birdies met z’n vieren gescoord. Te weinig vindt George. Als we om de prijzen willen meedoen moeten we bijna nog eens het dubbele maken denkt hij. We doen ons best, maar de ambiance van de indrukwekkende baan volledig in wedstrijdmodus met tribunes, tv-torens en publiek dat met ons meeloopt of bij greens zit te wachten, helpt niet echt. 

Vermoeide amateurs, grijnzende professional 

Toch ben ik zelf inmiddels lekker op dreef en scoor op 10, 11 en 12 dankzij de handicapverrekening een birdie. Boetie, zoals achterop de pet van Coetzee staat en ‘kleine broer’ betekent, of junior omdat pa ook George heet, is er blij mee. Tot we op 16 komen en ik op de par 3 van 190 meter voor de pro’s dan, mijn bal links ruim voor de green tegen een televisietorentje ram. De vermoeidheid slaat toe merk ik. “Hoe houden jullie dit in vredesnaam week in week uit vijf dagen vol”, roep ik vertwijfeld. “Mijn kinderen gaan dan ook absoluut geen golf spelen”, grijnst George, “want we zijn allemaal knettergek!”

Bijdragen aan score Coetzee

Al met al een ervaring om nooit meer te vergeten, vinden ook m’n twee flightgenoten. De Pro Am wordt uiteindelijk gewonnen door de Thaise topper Kiradech Aphibarnrat met 32 onder par. Wij scoorden er slechts 25 onder. Niet echt slecht, maar ruim onvoldoende om in de buurt te komen. Maar wat geeft het. Het machtige gevoel om op een baan in Tour-conditie met zo'n topspeler rond te lopen, neemt niemand je meer af. Dat Coetzee ook in het latere toernooi goed speelde, doet je dan toch even denken dat je daar wellicht een hele kleine bijdrage aan hebt geleverd...