FrankrijkVan Parijs naar Mont Saint-Michel: fietsen in Frankrijk

Na een hectische start in Parijs fiets je door een zee van ruimte. Een groot deel van de fietspaden is aangelegd op voormalige spoorbanen: een voie verte (groene weg) noemt men dat in Frankrijk. De Loire staat bekend om de sierlijke kastelen uit de Franse Gouden Eeuw tijdens het regime van de Zonnekoning. Maar ook langs de Véloscénie ontdekken we een reeks aan exemplaren die zo uit een sprookjesboek ontsnapt lijken. Eveneens uit de oude doos lijken de kneuterige dorpen met de geur van vers stokbrood uit de boulangerie en even uitrusten op een terras met een café crème. Het gaat te ver om de hele route te beschrijven, daarom licht ik er in het kort enkele hoogtepunten uit.

Vertrekken bij de Notre Dame


Even schieten er wat beelden uit ‘De klokkenluider van de Notre Dame’ door me heen terwijl we op de fiets stappen. Niet wetende dat het majestueuze gebouw later getroffen zal worden door een verwoestende brand. Op het fietspad langs de Seine kijk ik nog een keer om, maar dan laat ik het imposante bouwwerk achter me en duik de nauwe rue Dauphine in, op weg naar de boekenstalletjes van de rue de Buci. Hier hoef je niet op te passen voor auto's, maar wel voor voetgangers!

Fietsen door Versailles


Net als Zonnekoning Lodewijk de Veertiende te paard, maar nu op een ijzeren paard, steven ik op deze lange statige laan af op zijn riante paleis in Versailles omgeven door de grootste tuin ter wereld. Alles is perfect symmetrisch aangelegd.

Kasteel van Rambouillet


Achter een waterpartij met kunst prijkt dit kasteel uit de 14e eeuw, dat is uitgebreid en verbouwd door Lodewijk de Zestiende. Deze kleinzoon van de Zonnekoning kwam tijdens de Franse Revolutie aan zijn einde onder de guillotine. Napoleon kwam hier graag. Het bombastiche bouwwerk is nu presidentieel buitenverblijf. Tijdens zijn bezoek aan Frankrijk bracht Nelson Mandela hier de nacht door. De fietsroute voert me over een erelus door de kasteeltuinen.

Dominante maîtresse


In het kasteel de Maintenon, waarvan de oudste delen dateren uit de 12e eeuw, woonde de dominante Madame de Maintenon. Eerst was zij de maîtresse van de Zonnekoning, maar later zijn geheime vrouw. De weelde maakt duidelijk dat mevrouw geen genoegen nam met een eenvoudig optrekje. Bij het kasteel zijn restanten van een hoge overspanning van een aquaduct dat Lodewijk de Veertiende liet bouwen om de waterslurpende tuinen van Versailles ook in droge tijden vochtig te houden.

Middeleeuwen in Frankrijk

Chartres is een vrij kleine stad met een middeleeuwse benedenstad en het totaal opgeknapte centrum op een heuvel. De kathedraal zie je van alle kanten, maar het mooist is het godshuis van binnen door enorme gebrandschilderde ramen. De taferelen zijn pakkend. Bij zonsondergang geven de ramen een mystieke blauwe gloed. Noch meer gloed geeft de lichtshow die na het invallen van de duisternis de belangrijkste gebouwen van stad op een speelse en kleurrijke wijze onder de aandacht brengt. 

Kasteel van Carrouges


In deze dunbevolkte omgeving met boerendorpen verwachten we geen kasteel met een dergelijke allure. Vanaf een heuvel dalen we af over een lange oprijlaan naar deze rijkdom. De brug over slotgracht versterkt m’n gevoel een echt kasteel te betreden. Opmerkelijk is dat de diverse bouwstijlen toch één fraai geheel vormen. 

Dwalen door Domfront

We moeten even klimmen naar de heuveltop, maar op dit strategische punt ligt Domfront
, een pareltje met middeleeuwse vakwerkhuisjes. Het is heerlijk dwalen over de keitjes van de oude en smalle straatje. Zo moeten alle plaatsen van Normandië er ooit uitgezien hebben. Op de top van de heuvel staat de ruïne van het kasteel met een uitzicht van bijna 360 graden


Eindpunt Mont Saint-Michel


De slotakkoorden van deze fietstrip overtreffen alles. De mistflarden in de vroege morgen hangen nog boven de slikken van de Baai Mont Saint-Michel, maar langzaam duiken de contouren van de 170 meter hoge torenspits boven de rots op. De gewijde plek waar al sinds het jaar 800 monniken hun dagelijks leven doorbrengen. Mijn laatste kilometers op de pedalen zijn met dit uitzicht een waar fietsfeest. 
Pal voor de rots knijp ik in de remmen om de tijd te nemen en te genieten van deze unieke compositie van natuur en architectuur midden in het voortdurend terugkerende spel van eb en vloed.
 Ooit liep de weg over de zeebodem en was Mont Saint-Michel bij vloed alleen per boot bereikbaar. Nu loopt de weg op palen om het spel van het water alle ruimte te geven. Een beter einde kun je je niet voorstellen na 450 kilometer op de fiets!