FrankrijkGolfen in Le Touquet en in Hardelot

In dit gebied, zo'n half uurtje onder Calais, kun je kiezen uit twee topbanen of je maakt je keuze voor de drie banen aan de Avenue du Golf. Laten we beginnen bij Le Manoir. Dat is niet alleen de naam van een 9 holes baan in Le Touquet, maar prijkt ook op de gevel van het hotel aan de overkant van de weg. Even buiten de drukte van de badplaats ligt hier de focus op lekker eten en golf. Met op twee minuten wandelen bosbaan La Forêt (Par 71, lengte: 5774 meter) en de nummer 1 linkscourse van Frankrijk, pal langs zee: La Mer. Over die door Harry Colt ontworpen baan (par 72, lengte: 6430 meter) later meer. 

Louis de Funes

Les Pins

Frivool Frans feitje: topper Alexander Levy begon in Hardelot zijn loopbaan. In dit driedaagse golfavontuur blijkt, zeker achteraf, een opbouwende volgorde te zitten. Elke dag worden de banen beter! Les Dunes, slingerend door de bossen, begint en eindigt spectaculair. Bij die magnifieke slothole moet je approach over water naar de green, terwijl golfers op het terras toekijken en hard lachen - plons! - of applaudisseren. Les Dunes heeft ons hart gestolen. Morgen spelen we die andere baan, dwars door de pijnboombossen: Les Pins. 

Geniale gek

Tom Simpson, die ook iconische Britse banen als Muirfield en Ballybunion ontwierp, zette zijn handtekening onder deze 18 holes course: zig-zag bunkers bij de green! En bedankt Tom. Deze inland linkscourse (Par 71, met 5 parren 3) is een plaatje. Niet alleen landschappelijk, ook voor goede golfers is hier spelen een feestje. Volgens golfarchitect Patrice Boissonnas, die schatplichtig is aan Frank Pont en met de Nederlandse ontwerper ook recent deze baan renoveerde, is Les Pins (daterend uit 1931) ontworpen door een ‘geniale gek.’ Hij roemt de onafhankelijke creatieve geest van Tom Simpson, die de legendarische woorden sprak: “Een hole moet nooit spelen zoals het eruit ziet.” Hij wilde carte blanche, want Simpson was een vermogend man. Zijn visie was heilig: ‘My way or the highway.’

Paradepaardje: La Mer

Patrice, zoon van de eigenaar van Le Manoir en omliggende golfbanen, is veelvuldig op zijn eigen courses te vinden. Via luchtfoto’s en archieftekeningen bracht hij de historie van La Mer in kaart; deze linkscourse is het paradepaardje. Naast het gerestylde hypermoderne clubhuis, is ook de golfbaan grondig gerenoveerd. La Mer is open, waardoor je de bal buiten de gebaande banen kunt timmeren om die witte kogel - zelfs vanaf een andere fairway of uit de overzichtelijke rough - terug richting vlag te jagen. Hole 16 is onze favoriet. 

Een golfbaan is als een levend dier

Zo dist Boissonas in het toprestaurant van Le Manoir, vrolijk vergezeld door verse vruchten uit La Mer en tintelfrisse witte wijn als spraakwater, mooie anekdotes op. “Een golfbaan is als een levend dier. Altijd in beweging, geen seizoen is hetzelfde. Het zeeklimaat heeft invloed op de structuur van fairway, bunkers en greens. Zo was een stuk, tussen bunker en green, door al dat weggeslagen bunkerzand zo ‘opgehoogd’ dat het helemaal is uitgegraven, waarna de green opnieuw is opgebouwd. Nadat de grond is ingeklonken, sluit de bunker nu aan op de green. Die details in onderhoud vormen het behoud van een goede golfbaan.”

Hardelot op de kaart

Patrice doelt hier op Les Pins, de course die ik gisteren met hem mocht spelen. Pas in 1991 werd ‘zusterbaan’ Les Dunes aangelegd met één duidelijke doelstelling: meer mooie banen bij elkaar zet Hardelot als golfbestemming nadrukkelijk op de score- en landkaart. Zo gezegd, zo gedaan. Collega Jean-Claude Cornillott pakte die destijds 17 ‘blinde holes’ één voor één aan. Hij had niet op de everzwijnen, die de fairways vooral ‘s nachts vernielden, gerekend en stippelde voor het favoriete voedsel van Obelix alternatieve routes uit door het bos uit. Zo zie je maar, het leven van een golfarchitect is geen dag gelijk. En die drie geweldige golfbanen kun je wel een beetje beschrijven, je moet ze vooral zelf spelen.