Zuid-AfrikaBijzonder: golfen en op safari in Zuid-Afrika

Wij maakten recent een ‘olifantenreis’: we zagen er nog nooit zoveel (maar kwamen ook de rest van de Big Five ruimschoots tegen) en wisselden de safari's af met rondjes op sublieme golfbanen. Wel met bordjes bij waterhindernissen: ‘Warning: Crocodiles Hippo’s’. Ga dus nooit naar je bal op zoek...

Nu al geïnteresseerd? Aan het einde van dit verhaal vind je een link naar deze reis! Binnenkort komen we ook met een RonReizen groepsreis naar deze bestemming. Daarin geïnteresseerd? Stuur dan alvast een mail naar ron@fcklap.nl

Banen als confetti

In de omgeving van Johannesburg en Pretoria, 50 kilometer ten noorden van Jo-burg, liggen prachtige golfbanen, als een handje willekeurig uitgestrooide confettisnippers verspreid over het landschap. Kies maar! Zoals de Royal Johannesburg & Kensington en de Pretoria Country Club, de laatste een bekende en zeer goed onderhouden parkbaan, ontwikkeld door de Gary Player Group. 

Eerst een museum

Maar wij slaan de golfbanen hier over en brengen een bezoek aan het Apartheid Museum. Geen museum is zo verbonden met de jonge en nog steeds actuele geschiedenis van Zuid-Afrika. Ongeveer de helft van het museum gaat over Mandela, de andere helft over opkomst en ondergang van de apartheid – met vaak schokkende foto’s en films. Je moet dit museum eigenlijk bezoeken om meer van het huidige Zuid-Afrika te begrijpen.

The Legend Golf

Onze eerst volgende stop is direct een golf- en safari combinatiebestemming. The Legend grenst aan Entabeni Game Reserve, een opvallend wildpark – met Big Five – vanwege de verdeling over twee plateaus, 400 meter in hoogte verschillend. Op beide plateaus bevinden zich lodges, en vanuit alle is het mogelijk om de Legend Golf Course met een bezoek te vereren.

Voorkeur

Maar onze voorkeur gaat uit naar Hanglip Mountain Lodge, op hooguit een half uur van de golfbaan, op het laaggelegen deel. Je kunt vanaf de lodge met de eigen auto naar de golfbaan of er met de safariwagen naar toe gebracht worden. Ook wel bijzonder. 


Safari en golf

Hanglip biedt twee twee rijen van vijf geschakelde kamers, met een ruime terras en een wijds uitzicht over het landschap van Entabeni, met niet zo heel ver de steile wand die Upper en Lower Entabeni van elkaar scheidt. Niet zelden zie je olifanten of leeuwen aan je voorbij trekken, ook al omdat zich een stukje verder een drinkplaats bevindt. De kamers zijn ruim en sfeervol ingericht. ’s Morgens een safari – wij stonden pal naast een groepje van negen leeuwen - en ’s middags golfen op de Legend? Je hoeft er geen ingewikkelde planning voor te te maken.

Droombaan

De Legend is een bijzondere baan: alle achttien holes zijn – althans in naam – ontworpen door grote golfnamen, veelal nog steeds actief: Justin Rose, Jim Furyk, Colin Montgomery, Sergio Garcia. De holes liggen veelal ver uit elkaar dus lopen kost in elk geval veel tijd en energie, en in totaal ben je algauw 14 kilometer onderweg. Een buggy is dan ook aan te raden. Het is een droombaan voor long hitters: vanaf de back-back-tee telt de baan op tot ruim 7500 meter. De langste baan ter wereld? Er is een breed scala aan tee’s, voor spelers die de back-back tee wat al te gortig vinden, met 6600, 6100, 5600 en 5200 meter kun je alle kanten op.

Blijf op de fairway! 

Wat helpt is dat door de hoge ligging de bal verder vliegt, vanwege de verminderde luchtweerstand. Wat weer minder helpt is dat het wel noodzakelijk is om op de fairway te blijven: door het hoge gras (en de waarschuwingsbordjes: beware of snakes) ben je je bal in de rough al gauw kwijt – of hoe dan ook tamelijk kansloos als je deze toevallig wel weet te spotten. Wees maar niet zuinig met provisionals.

Waanzinnige par 3

Zéér bijzonder is ook de 19de hole, de hoogste Par-3 ter wereld. Je wordt met een helicopter naar boven gebracht en mag dan een keer of zes afslaan naar de 400 meter lager gelegen green. Het is wel een par-3 waarvoor – naar verluidt – een carry van circa 250 meter nodig is om de green te kunnen halen. Een hole-in-one is er nog nooit geslagen. Het schijnt dat onder meer Garcia en Furik er een birdie’s hebben gespeeld.

Panoramaroute

Wie onderweg naar Kruger nog wat tijd wil inbouwen om de Panoramaroute te verkennen, die loopt langs Blyde River Canyon, de op twee na grootste canyon van de wereld, kan dat gemakkelijk doen vanuit Hoedspruit. Boek bijvoorbeeld bij Unembeza Boutique Lodge en je hoeft het safarigevoel niet los te laten. Het ligt op Hoedspruit Wildlife Estate: veilig wild, zoals impala’s, wildebeesten, zebra’s en giraffen kun je vanaf je terras of anders vanaf de uitzichttoren zien rondlopen. Je kunt hier vandaan ook zelf een dagje Kruger doen of een dagsafari boeken naar Kruger met een gids. De lichte garden suites zijn ruim en ademen in alles kwaliteit, een binnen- en grote buitendouche completeren de badkamer. Het eten in het restaurant meer dan goed.

Sfeervolle lodge

Wij reizen door naarHoyo Hoyo Safari Lodge, met twee ‘zusterlodges’ gelegen op het eigen private game reserve. Safari’s worden gemaakt op het eigen reservaat met uitstapjes naar Krugergebied. Hoyo Hoyo is niet superluxe maar wel sfeervol en – in letterlijke zin – kleurrijk, met zalmkleur, oranje en bruin als dominante kleuren. Er zijn acht niet al te grote vrijstaande chalets, rond en met een rieten dak, alle met eigen terras, veel privacy en een heerlijke buitendouche. Om de avond bereidt de kok de maaltijd op het open vuur op het terras: de braai! Mooie stukken vlees worden met zorg gekeerd en daarna met smaak gegeten.

Olifanten te over! 

En wat een olifanten? Nooit eerder zagen we zo vaak en zoveel olifanten vlak voor het terras van een lodge langs lopen om te drinken bij de waterhole. We hoefden maar op te kijken van de lunch of ze kwamen er weer sloomlopend aan of ze stonden er alweer. Soms ogenschijnlijk slurfknuffelend verliefd, een andere keer elkaar roerloos en dreigend aanstarend, om elkaar daarna op een veilige afstand te laten passeren. 

's Nachts binnen blijven...

We verbleven hier twee nachten en maakten vier safari’s, steeds in kleine groepjes. Leeuwen zagen we alleen van een afstandje, een kudde buffels trok sjokkend ons voorbij. En ook onderweg zagen we véél olifanten. Een luipaard bij de invallende avond na onze ‘sundowner’, onderweg terug naar de lodge en diner. Leeuwen zagen we hier niet maar hoorden we wel, niet ver van de lodge. Het advies hier dan ook: ’s nachts binnen blijven.

Sabi River Golf

Het wordt weer tijd om te golfen. We reizen naar Hazyview, een ritje van niet meer dan 80 kilometer. Ook hier vandaan kun je de Panoramaroute bezoeken. Maar het is ook de thuisbasis van Sabi River Sun Golf Course. 

Hippo's naast de golfbaan

Maar de eerste baan die wij speelden, ongepland, was de zeer verrassende 9 holes baan in Kruger Park Lodge, een resort met stijlvolle villa’s – waarvan er veel te huur zijn voor toeristen - langs de baan maar nergens hinderlijk, of het moet bij hole 1 even zijn. Veel impala’s op de fairway, de Hippo Hide, met uitzicht op de nijlpaarden, wordt veelvuldig bezocht, ook door niet-golfers die in de villa’s verblijven: het blijft bijzonder om de nijlpaarden zo naast de golfbaan in het water te zien dobberen.

Een aanrader

De 9-holes baan (18 afslagplaatsen), ontworpen door Gary Player, is rustig: wij kwamen aan en konden direct de baan op zonder besproken te hebben. Een zeer schappelijk greenfee (20 euro, 9 holes) vormden geen belemmering en het gezellig clubhuis met groot terras en een zwembad voor de villa-gasten een welkome afsluiter. Tussendoor een baan met flinke afstanden (par-3 van 190 meter) en behoorlijke hoogteverschillen en behoorlijk wat water in het spel – absoluut een aanrader.

Afwisselend golf

Wij verbleven hier in Abangane Guesthouse, waarvan de eigenaar Joe, een Zwitser, ooit in zijn thuisland een Outplacement-bureau runde en die nu zijn tijd verdeelt tussen het runnen van zijn fraaie gelegen guesthouse en golfen op zijn Sabi River Sun golf baan. Hij speelde met ons mee, overduidelijk trots op ‘zijn’ baan, die inderdaad afwisselend en zeer goed onderhouden is. Ook hier Hippo Hides. Naast de 17de fotografeerden we hippo’s en een krokodil op een eilandje.

Overstekende hippo's

’s Avonds rond zes uur, bij het invallen van de duisternis nam Joe ons opnieuw mee naar de 17de, nu om te zien hoe de nijlpaarden na het openen van het hek de fairway overstaken naar de Sabi River. De volgende morgen rond een uur of vijf keren ze weer terug. De greens laten ze doorgaans met rust, hetgeen het putten ten goede komt.


De leukste lodge

We verbleven drie nachten in Hazyview dus hadden meer dan genoeg tijd om twee keer de Sabi River Sun te spelen, plus op de dag van aankomst de Kruger Park Lodge-baan. Het is dus wel weer tijd voor safari’s. We rijden naar één de leukste lodges die we kennen: Plains Camp Walking Safari’s, dat hoort bij Rhino Post Safari Lodge. Hier slechts vier tenten dus maximaal acht gasten, twee gidsen en nog drie tot vier dames voor ondersteunende diensten, zoals koken, bedienen en schoonmaken. 

Terug in de tijd

Op het open land voor het terras van de lodge – een soort Serengeti-achtig landschap – zien we regelmatig beweging. Dan schuifelt er weer een kudde olifanten voorbij, neushoorns, buffels, impala’s. 
De tenten zijn niet groot maar karakteristiek met een half open badkamer (warm en koud stromend water, normaal toilet), uitstekende bedden en een sfeer, die ons terugvoert naar de tijd van Hemingway. 

Wandelend op safari

Zoals gebruikelijk ook hier twee game drives per overnachting maar de ochtendsafari is een wandelsafari. Buffels probeerde de gids te mijden, want vier mannetjes alleen zijn tamelijk onberekenbaar. ‘Ze onderhandelen niet, ze vluchten of vallen aan’. Maar we kwamen ze toch tegen: de gids stuurde ons rap de andere kant op, achter de assistent aan terwijl hij met het geweer in de hand de dieren in de gaten hield. 

Veel uitleg

Het verschil met een gewone safari in een wagen: je ziet doorgaans wat minder wild maar veel meer dan tijdens een game drive in de auto heeft de gids de gelegenheid dingen uit te leggen: hoe neushoorns hun terrein markeren (met poep), hoe je de sporen van de diverse dieren herkent, welke planten een geneeskrachtige werking hebben, hoe de paden en waterholes ontstaan. En uiteindelijk is het bijzonder om langs een kudde zebra’s te lopen, op niet al te grote afstand, of te voet een groepje hyena’s te naderen, zonder de bescherming van de auto. 
Ter geruststelling: het gaat bijna altijd goed. Ook wij overleefden het alle acht, al moesten we ons dan even uit de voeten maken voor de buffels.

Spectaculaire vergezichten

Bijzondere safari-ervaringen rijker zetten we koers richting Johannesburg, om nog twee nachten te verblijven bij Dullstroom, ongeveer halverwege. Het is een mooie tocht over het hoogland en uitlopers van de Drakensbergen. De weg voert ons onder meer over de lange (17 kilometer) en hoge (boven de 2000 meter) Santa Pass: de route van Hazyview naar Dullstroom is dan ook een rit met spectaculaire vergezichten en de nodige fotomomentjes.


Het lekkerst voor het laatst

Bij Dullstroom ligt het Highland Gate Golf en Safari Resort. De baan stond al een tijdje op ons lijstje en overtreft alle verwachtingen. Uiteindelijk spelen we er met wat passen en meten 2 x 18 holes en 1 x 9. We hebben het lekkerste duidelijk voor het einde bewaard.


Highland Gate Golf

Highland Gate is geen ‘walking course’: buggy verplicht en bij de zeer redelijke greenfee inbegrepen. Personeel behulpzaam (bij het passen en meten), de marshall komt onderweg voor de gezelligheid een paar keer langs, en voor de rest genieten we van spannende, mooie en uitdagende holes, hier en daar met behoorlijke hoogteverschillen, en dat is altijd leuk voor wie vooral het vlakke Nederland gewend is. De fraaie fairways en uitstekende greens vormen groene slierten in een grauw en rotsachtig maanlandschap (althans, toen wij er in mei dit jaar speelden), donkere bergen op de achtergrond. 

Je wilt nog een keer...

Ook Highland Gate is – net als The Legend - een lange baan, die soms een flinke carry vergt (190 meter bij hole zestien vanaf de afslag naar de fairway – wij kozen rood voor evengoed nog 150 meter), maar voor de rest is het vanaf het begin tot einde kijken en koesteren. Tegen elkaar zeggen dat we wel boffen, met dit. Het is zo’n baan waarvan je na de achttiende zegt: hebben we tijd voor nog een keer negen? Veel te onbekend, heerlijk betaalbaar en van begin tot eind mooi of mooier.