Verenigde StatenMet Ben Houdijk naar Key West

Een jaar geleden vloog ik naar Miami voor wat later bleek mijn laatste trip voor het Corona-tijdperk bleek te zijn. In de aanloop naar Amerika’s grootste sportevenement, de Superbowl, zou ik vijf dagen voor Budweiser gaan fotograferen in de meest Latijns-Amerikaanse stad van het continent, Miami. Een prima aanleiding om wat extra dagen aan deze reis te plakken en eindelijk eens het zuiden van Florida te ontdekken.

Op naar Key West 

Key West, het meest zuidelijke stadje van continentaal Amerika, had al jarenlang een enorme aantrekkingskracht op me uitgeoefend zonder dat ik nu precies wist waarom. En ach, als ik toch in de buurt was dan wilde ik ook nog wel even met een airboat door de Everglades zoeven.

Ik ben inmiddels gewend aan te veel wensen en ideeën in te weinig tijd;  mijn reishonger is altijd veel groter dan mijn agenda het toelaat. Maar dat weerhoudt me er van te voren nooit van om een volgepropt reisplan te maken. Voor mij zijn de uren die ik de auto doorbreng ook nooit verloren tijd. Auto rijden in Amerika is voor mij al een plezier op zich. Je moet het jezelf wel wat leuker maken en een toffe auto reserveren.

Comfortabel rijden

Zo stond er een grote glimmende Nissan Armada klaar voor me bij de autoverhuurder op het vliegveld van Miami. In Amsterdam zou zoiets door kunnen gaan voor een studentenkamer. Hier is het een uiterst comfortabel vervoersmiddel van alle gemakken voorzien. 

Ik weet dat ik de eerste ochtenden in Amerika om 5 uur wakker wordt en dan nooit meer in slaap kom. Het duurt een paar dagen voor ik aan het tijdsverschil gewend ben. 
In dit geval kwam het ook goed uit. Van Miami naar Key West is ruim 3 uur rijden als je in één keer doorrijdt. Ik stop graag onderweg en bovendien wilde ik het maximale uit mijn korte tijd in Key West halen.

Mooie Highway One

Vanuit Miami is het simpelweg Highway One volgen richting het zuiden. Vanaf Homestead heb je nog de keus om de 905A te volgen richting het noorden van Key Largo, maar eenmaal op dit eiland is er maar één weg richting het zuiden.

Highway One is een tweebaansweg die zich over de talloze eilandjes en ruim 40 bruggen rustigaan richting Key West beweegt. Je moet er geen haast hebben en waarom zou je ook. De uitzichten zijn weids en prachtig. 

Alles op loopafstand

Van oudsher speelt Key West een grote rol in de kustverdediging van Amerika. Nog steeds is er op dit kleine eiland een grote kustwachtbasis en een marine-luchtmachtbasis. Buiten af en toe een straaljager die voorbij schiet merk je daar overigens niet zo heel veel van.

Vanwege het toeristische karakter van de stad is er een ruime keuze in overnachtingsadressen voor handen. Zowel in het historisch centrum als daarbuiten. Omdat ik maar een paar dagen de tijd had heb ik voor het Marquesa Hotel op Fleming Street gekozen. Op loopafstand van alles wat ik wilde zien. Het is sowieso slim om je auto ergens te stallen tijdens je verblijf want parkeerplaatsen in het centrum zijn dun gezaaid.

Ook Hemingway kwam er graag

Key West is een stad met het tempo van een dorp gelardeerd met Caribische kleuren en geluiden. Toeristisch zonder dat het vervelend wordt. De meest bekende uitgaanstraat, met talloze winkels, restaurants en bars is Duval Street die zich vanaf de zee de stad in begeeft. ’s Avonds is het hier heerlijk flaneren en talloze bars hebben er dan live muziek onder de zwoele hemel.

Ernest Hemingway’s favoriete kroeg, Sloppy Joe, vind je aan deze straat.

Spaanse invloeden

Key West is prima te bekijken door er rond te lopen. Maar je kunt natuurlijk ook een toeristentreintje nemen, een elektrische step huren, een fiets of een golfkar. Elke vorm van transport is voorhanden. En het is prachtig om door de rustige wijken heen te touren.

De stad voelt op momenten erg Spaans/Caribisch aan. En dat is ook niet gek natuurlijk als je bedenkt dat Cuba op slechts 130 kilometer afstand ligt. Vanaf Key West is Havana dichterbij dan Miami.

Vertier bij Willy T

Tijd om wat te gaan eten en voor vertier. Even denk ik er aan om de nog altijd warme avond te verlaten en af te koelen in de airco van de Tropic Cinema, maar ik kies er toch voor om bij Willy T’s op Duval Street wat te gaan eten en tegelijkertijd te genieten van livemuziek en wat biertjes.

Na een korte nacht neem ik een ontbijt in de zon bij La Grignote op Fleming Street en dan is het tijd om in de auto te stappen weer richting het noorden. De Everglades staan op het programma.

Everglades in een airboat

Gebonden door tijdgebrek kon ik slechts één van de vele mogelijkheden die dit enorme nationale park biedt ervaren. De Everglades strekken zich uit vanaf Orlando tot aan de punt van Florida. Dit 20.000 vierkante kilometer grote subtropische moeraslandschap is uniek. En gelukkig goed beschermd. Er zijn auto routes door het park, fietsroutes, je kunt er wandelen maar je kunt er ook met een airboat door de mangrove varen. En dat is precies wat ik wilde.

Vliegen over het water

Deze iconische vaartuigen zijn erg geschikt om door laagstaand water te varen omdat de motor bovenop de boot zit. Men loopt geen risico dat de schroef onder water schade oploopt door mangrovewortels. Met deze boten kun je zelfs over de zogenaamde zee van gras die onderdeel van de Everglades is, varen. Het vaart ook anders dan een gewone boot, het is meer het idee dat je over het water vliegt. 

Zodra de schipper wat vaart zet wordt het ook echt spectaculair.

Vermijd de shows...

Lawaaiig is het wel, vandaar de gehoorbescherming. En mogen deze boten ook alleen aan de randen van het park varen. Maar toch is het de ervaring meer dan waard vond ik. Er zijn talloze aanbieders van deze tours, vaak in combinatie met een Alligator Show. Daar zat ik niet zo op te wachten. Ik wilde de mangrove in. 

Met een beetje geluk zie je onderweg wat dieren, vogels, wasberen en in mijn geval een oude alligator die in de zon op ligt te warmen.

Terug naar Miami

Na een uurtje varen (goed uitkijken dat je niets verliest onderweg, ik hield mijn camera angstvallig om mijn nek) was het voor mij tijd om richting Miami te rijden. De volgende dag begon mijn klus daar. Ik nam Highway 41 richting Miami Beach, ongeveer 2 uur rijden. En zo zat m'n vrije tijd er alweer bijna op.