SpanjeBucketlist-stad Bilbao, veel meer dan het Guggenheim Museum

De liefde! Nee, niet direct voor de stad, maar voor haar vent. RonReizen-reporter en TV-producent Erik Klap werd 60 in de zomer (hoezo midden in de RR-doelgroep?) en dat verdient een bijzonder Bilbao-uitstapje. “De Baskische hoofdstad, want metropool is met 350.000 inwoners echt te veel gezegd, stond al heel lang op mijn bucketlist.” 

Midden in de zomer?

“Volgens veel informatiebronnen is een bezoek aan Bilbao juist in juli en augustus aan te raden. Omdat ik sinds ruim 20 jaar een huis in Dénia heb, verplaats ik elke zomer mijn kantoor voor twee maanden naar de Costa Blanca. Niets leuker dan achter je laptop zitten en in de verte naar de Middellandse Zee te staren. Nou, dat is niet helemaal waar. Het is nóg leuker om op het strand onder een parasol te liggen met een goed boek, af en toe in de branding te beachballen of een verfrissende duik in zee te nemen, met een cocktail of Tinto de Verano binnen handbereik, maar… er moet ook geld worden verdiend.”

Op mini-vakantie tijdens Workation

Dit jaar dacht ik: we gaan voor de 60ste verjaardag van Erik voor drie dagen naar Bilbao. Mooie aanleiding om in je werkvakantie op mini-vakantie te gaan. Zo gezegd, zo geregeld, zo gedaan.

Op naar Valencia

Het is 6:00 uur. Nog donker buiten, maar al wel 24 graden als de wekker gaat. De wekker? De ochtendschemering is betoverend. Op een fluitend vogeltje na, heerst serene stilte bovenop de berg. Ik woon in Dénia op de Marquesa van de Montgo, het ruige natuurpark waar zelfs everzwijnen in het wild leven. Zo zagen we van de week zelfs een flink exemplaar door de wijk wandelen…

Terug naar de zonsopgang. Het is bijna 7 uur, het kwik is inmiddels naar 27 graden gestegen. We rijden van mijn Casa op de berg naar de snelweg richting Valencia!

Buien boven Bilbao

De weersvoorspelling voor Bilbao is ongeveer identiek met het weer in Nederland. Vandaag 19 graden en lichte regen. Voor het eerst in een maand heb ik een lange broek aan! En, voor de zekerheid, een jasje mee. Eerlijk gezegd heb ik ook wel zin in een beetje verkoeling na drie weken constant 30 graden plus….

Vanaf Valencia ben je, met Vueling, in ruim 50 minuten in Bilbao. Het vliegveld ligt iets buiten de Baskische hoofdstad, maar met een taxi ben je binnen 25 minuten in het hart van Bilbao. De kosten zijn niet te vergelijken met Nederland. Slechts 28 Euro vraagt de Baskische chauffeur in iets wat op Engels moet lijken.”

Michelin-restaurant Ola in Tayko

We checken in. Ons hotel heet Tayko en huisvest het beroemde restaurant Ola. Een Michelin-sterwaardig restaurant van chef-kok Martin Berasatequi. De beste man heeft in de loop van zijn smaakvolle carrière liefst 11 Michelinsterren verzamelt, met onder andere 3 restaurants in Barcelona, 3 op Tenerife, 1 in Dubai en 1 in Bilbao. Helaas is Ola op maandag en dinsdag gesloten. Precies op de avonden dat wij in het hotel slapen… Slecht nieuws voor onze smaakpapillen, maar goed bericht voor de penningmeester.

Casco Viejo

We lopen van ons hotel, pal op de hoek van een kruispunt met de brug richting Gran Via – de grote shoppingstraat van Bilbao – direct de kleine straatjes van de oude stad in. Deze levendige authentieke wijk luistert naar de naam Casco Viejo en is in de middeleeuwen ontstaan rondom de Santiago-kathedraal. Het wemelt hier van kleine, authentieke barretjes en gezellige restaurants. Ideaal om de stad, zo dichtbij ons hotel, te verkennen. Dit knusse cultureel-historische deel van Bilbao – of beter: culinaire centrum – is beter bekend als Las Sietes Calles. De zeven straten die ooit het originele hart van de stad vormden met de eerste ommuurde ring.

Plaza Miguel de Unamuno & Plaza Nueva

De Plaza Miguel de Unamuno en Plaza Nueva zijn de pleinen-to-be in Casco Viejo. De ene Pinchos-Bar, of Pintxos in t Baskisch, na het volgende restaurant opent de deuren. Het is 11.30 uur. Obers zetten stoeltjes en tafels buiten. Of plaatsen krukken bij open ramen waarbij vensterbanken als barretjes fungeren waarop je prima hapje en drankje kunt plaatsen. Daar is over nagedacht. Zo worden alle vierkante meters optimaal benut. Intussen zakken markiezen tegen de miezerregen naar beneden – deze dag hangen buien boven Bilbao – waardoor je voor die geopende ramen rustig buiten kunt zitten.

Salut

Het is bijna 12 uur. Ik zie dat de meeste mensen al van een glas rode of witte wijn, cava of biertje genieten met daarbij de heerlijke typische tapas van hier: de Pintxo. Wie nu al heimwee naar Nederland heeft, kan bij bar Rotterdam een Pintxo eten. Ook wij pauzeren even, want we zijn al een halve dag onderweg. We hebben inmiddels ook wel trek. Ik pas mij spontaan aan de lokale gebruiken aan en bestel een glas Cava. Salut! Erik drinkt een Cortado, de Spaanse espresso met scheutje melk.

In glazen vitrines verdringen zich stukjes stokbrood met Ibericoham, zalm, tonijnsalade en vers geroosterde groenten om de aandacht van gretige bezoekers. Wij bestellen en paar Pintxos en nog iets met ei, mayonaise en garnaal. En eentje met olijven, groene peper en ansjovis.

Mijn tip? Wees niet terughoudend als je niet precies weet wat het is. Je kunt het altijd vragen aan de bediening – of Baskische buurman of buurvrouw aan tafel of de bar – maar ook gewoon bestellen. Proeven en proberen maar! De prijzen zijn alleszins redelijk. Je krijgt hier zeker geen spijt van, want die kleine smaaksensaties zijn geweldig.

Pintxo-stop

Na deze gelukzalige Pintxo-stop lopen we langs de Nervion – de rivier die dwars door Bilbao stroomt – naar het Guggenheim Museum. We hebben allebei een poncho aan, omdat het toch iets steviger regent. Cruciale tip voor Bilbao-gangers: neem een dunne regenjas mee en kleed je in laagjes. Het weer is nogal wispelturig en zelfs de buienradar is af en toe een beetje in de war.

Op naar Guggenheim

Het Guggenheim Museum oogt al grandioos. Een prachtig futuristisch museum van de Amerikaanse architect Frank Gehry (gebouwd tussen 1992 tot 1997) is 1 van de 3 Guggenheim-musea ter wereld. Het Peggy Guggenheim in Venetië is ook bekend, maar vooral het Guggenheim New York is wereldberoemd. De tentoonstellingsoppervlakte van 11.000 vierkante meter in Bilbao biedt – letterlijk en figuurlijk – voldoende ruimte voor de wisselende tentoonstellingen.

Atrium

Bezoekers komen terecht in het atrium, het hart van het museum. Door de met metaal afgewerkte bloemvormige dakramen komt daglicht binnen en zo speelt de natuur – vandaag laat de zon zich amper zien – mee in het lichtspel op de begane grond. Frank Gehrys ontwerp transformeert dit museum tot een van de grootste kunstwerken van hedendaagse architectuur. De architect vertegenwoordigt het deconstructivisme, een moderne bouwstijl waarbij bouwwerken een chaotische collectie willekeurig bij elkaar geplaatste vlakken en verwrongen lijnen lijken, zodat het oogt alsof de constructie ieder moment in elkaar kan zakken. Zo is het museum zelf dus al een kunstwerk. Het is sinds 1997 open voor publiek. 

Blij met buitje

Ik ben wel spontaan blij dat het regent. De zon blijft grotendeels achter het lichtgrijze wolkendek hangen, waardoor het broeierig is in Bilbao en de miezer als een welkome douche aanvoelt. Tenzij het echt hard begint te regenen. Gelukkig is dat kort maar krachtig. De bewolkte dag geeft het Guggenheim Museum meteen ook een andere aanblik, want ik denk dat de zon zodanig op de buitengevel – met al die ramen – reflecteert dat je hiervoor een dubbele zonnebril nodig hebt.

Boek tickets Guggenheim online

Gelukkig had ik de entreetickets al online geboekt, waardoor we kunnen doorlopen en niet in de lange rij voor de kassa moeten wachten. Kijk secuur als je die tickets boekt, want met 65+ ontvang je een serieuze seniorenkorting van liefst 50%. Dat ik dit ooit nog eens als tip zou opschrijven…

Kom je vanaf de rivierkant aan, dan loop je onder de reusachtige spin Maman door en loop je de om de hoek – langs Puppy – zo naar de ingang van het museum.

Matter of Time in Guggenheim

Op de begane grond is nu de tentoonstelling van Richard Serra te zien: Matter of Time. Liefst 8 stalen kunstwerken, hoog opgetrokken, vormen een soort doolhof. Kinderen vinden dat fan-tas-tisch en rennen hier doorheen.

Misschien begrijp ik het niet zo goed, maar naar mijn smaak hebben deze kunstwerken weinig met kunst te maken. We worden ook een beetje lacherig door het doolhof. Net als andere bezoekers, die – net als wij – het idee hebben dat we na die doorgang oog in oog komen te staan met een oogverblindend schilderij. Of schitterende sculptuur. Nee hoor, niets van dat alles. Niks. De kunst zit in de stijl en rondingen van staal. Andere bezoekers blijven eerbiedig staan en zijn duidelijk wél onder de indruk.

Barbara Kruger in Guggenheim

Op de tweede verdieping is de indrukwekkende tentoonstelling van de Amerikaanse Barbara Kruger te zien. Via compacte zinnen in strakke zwart-witte teksten – soms speels onderbroken door rood of groen – put ze uit varianten van visuele reclametaal.

Maar in plaats van het verkopen van die producten, maakt ze even bizarre als kunstzinnige knipogen die de originele foto’s en gespierde reclametaal in een volstrekt ander daglicht plaatsen. Haar werk vereist kritisch denken. Zinnen als: "Je lichaam is een slagveld." Of: "Ik winkel, dus ik besta", zijn culturele toetsstenen en roepen urgente vragen op over gender, consumptie en macht.

Nadenken

Krugers werk stemt tot nadenken. Als in 1 zin 1 woord verandert de context volledig en wordt ineens alles anders. Dit kun je bijna niet uitleggen, dit moet je zien. Feit is: we zijn hier blijven zitten en hebben het in stilte tot ons genomen. Tussen tientallen toeristen, allemaal hoorbaar onder de indruk. Waar het overal in het museum gonst van het geroezemoes en naar hun ouders roepende kinderen, was het hier indrukwekkend stil. De impact én macht van taal wordt hier in historisch perspectief nog eens duidelijker. Absolute aanrader.

Tweede verdieping

Persoonlijk vond ik de tentoonstelling op de tweede verdieping tegengevallen. Abstracte schilderijen van diverse kunstenaars in fletse kleuren die mij niet aanspreken en waarvoor wij niet warmliepen, terwijl ik juist van abstracte kunst hou. Maar kunst is subjectief en een kwestie van smaak. Misschien hadden we toch die Vlaamse gids van Wereldstadgidsen – Elke Panneels – moeten boeken, bedenk ik me als we eruit lopen.

Zin in Txakoli

Inmiddels is het laat in de middag, dus bijna borreltijd voor mijn Jarige Job. We hebben nu behoorlijke trek en wel zin in een glas Txakoli. Dit is de beroemde Baskische frisse zuurrijke witte wijn met een relatief laag alcoholpercentage (10,5%). Ik probeer het uit, Erik neemt liever een klein biertje. Hoe ik die Txakoli taxeer? Tja, ik geef duidelijk de voorkeur aan een vette Chardonnay, dus dat tweede glas Txakoli bleef uit…

Tijdens de ochtendwandeling door Casco Viejo ontdekten we een restaurant voor de echte vleesliefhebber: Sutegi. Het restaurant toont de smaakmakers al in de etalage en het is duidelijk wat zij bij voorkeur serveren: gerijpt en gerookt rundvlees.

Sutegi in Casco Viejo

Terwijl de bediening spontaan een Award in Onvriendelijkheid wint, is de keukenbrigade absoluut in topvorm. We smullen. Erik bestelt ook een voorgerecht met vlees. Een Carpaccio van Chuletta, waar het vlees op je tong smelt. Kauwen? Smullen! Ik heb de beste tomatensalade met Burrata. De zongerijpte zoete tomaten zijn zo smaakvol dat je de zon bijna op je lippen voelt tintelen. Zo zeldzaam lekker heb ik ze niet vaak gegeten. Omdat Erik als hoofdgerecht een Solemillo met huisgemaakte frites bestelt, ga ik voor de broodnodige afwisseling toch maar voor iets zonder vlees: gegrilde inktvis.

Vlees of vis?

Ik moet eerlijk zeggen dat dit een vergissing was. Het is niet zo dat de inktvis niet heerlijk was. Sterker nog, die was prima de luxe, maar in verhouding met de Solemillo had Erik duidelijk de betere keuze gemaakt. Mijn eet-tip is dus: kies je voor zo’n specifiek restaurant, eet dan ook die specialiteit. Bij het fluweelzachte gegrilde rundvlees en de Pulpo dronken wij een fles Baigooro Crislanza.

Wat kan ik zeggen over de smaak van deze heerlijke wijn? Kort door de bocht: een subtiele mix van Temperanillo en Granache, vrij zwaar, vol en toch mooi rond. Perfect bij Eriks Solemillo. En hoe dan ook een fantastische afsluiter van een topdag in Bilbao. Morgen gaan we voor de fietstour met Pintxos mee met Elke Panneels, de gids die ook Winnen op Woensdag met het Guggenheim Museum prijswinnend gestalte geeft. Dus bezoek RonReizen zeker weer op woensdag. Vrijdag vervolgen wij onze stadstour in Bilbao…